Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem - poemat (gatunek literacki: epopeja narodowa) Adama Mickiewicza. Dzieło powstało w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, 13-zgłoskowcem.

Czas akcji: pięć dni z roku 1811 i jeden dzień z roku 1812.

Bohaterem zbiorowym poematu jest szlachta. Główni bohaterowie to:

• Jacek Soplica (ksiądz Robak) - ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom,
• Tadeusz Soplica - tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy,
• Zosia - córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy,
• sędzia Soplica - gospodarz Soplicowa, brat Jacka, gorący patriota,
• Telimena - opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga,
• Hrabia - krewny Horeszków, prawowity właściciel zamku, o który kłóci się z Soplicami
• Gerwazy - klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi),
• Protazy - woźny Soplicowa,
• Jankiel - dzierżawca dwóch karczem, człowiek ogólnie lubiany i poważany wśród okolicznej szlachty, wielki patriota: bardziej Polak niż Żyd, wielki artysta, mistrz gry na cymbałach,
• Wojski Hreczecha, Rejent, Asesor - typowi staropolscy szlachcice, przyjaciele Sędziego,
• szlachta dobrzyńska - mieszkańcy zaścianka Dobrzyn. (www.wikipedia.pl)

(Obok pierwsza okładka Pana Tadeusza)