Kamienie na szaniec - tytuł książki Aleksandra Kamińskiego, opartej na autentycznych wydarzeniach z okresu okupacji niemieckiej Warszawy podczas II wojny światowej. Książka w sposób beletrystyczny opisuje autentyczne historie z działań podziemnej działalności harcerskiej Szarych Szeregów.

Grupa przyjaciół (której autor nadał fikcyjną nazwę Buki), harcerzy 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej "Pomarańczarnia", wśród nich Alek (w pierwszym podziemnym wydaniu dla zachowania tajemnicy konspiracji jako Wojtek), Zośka i Rudy (w pierwszym podziemnym wydaniu jako Czarny), kończy maturą Liceum im. Stefana Batorego w 1939 roku. Mają piękne młodzieńcze plany, stają jednak wobec przerażającej wojennej rzeczywistości.

Aleksander Kamiński bardzo sugestywnie kreśli obraz charakteru każdego z głównych bohaterów, poznajemy ich pasje, cechy charakteru oraz rodzinne domy. To one razem z harcerską szkołą życia nie pozwalają być im obojętne wobec okrutnej okupacji niemieckiej. Początkowo aktywnie uczestniczą w akcjach Małego Sabotażu, z czasem przechodzą do walki z bronią w ręku w ramach Grup Szturmowych i tam obejmują dowództwo.

Szybko dojrzewają wśród dramatycznych zdarzeń okupacyjnej codzienności, nie wyrzekając się jednak uroków i marzeń młodości. W świecie w którym na każdym kroku upadają wszelkie wartości wiedzą, że przyjdzie im zapłacić najwyższą cenę za wierność, lojalność i wiarę w sens walki zbrojnej.

Niespodziewanie wróg uderza, aresztując Janka Bytnara "Rudego". "Zośka" podejmuje szybką decyzję - trzeba odbić przyjaciela. Tak dochodzi do najsłynniejszej, brawurowej akcji Szarych Szeregów - Akcji pod Arsenałem.

Autor mówi o swojej książce, że jest to: Opowieść o wspaniałych ideałach braterstwa i służby, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć. Tytuł nawiązuje do wiersza Juliusza Słowackiego "Testament mój".

Książka "Kamienie na szaniec" weszła do kanonu lektur szkolnych.